✍️ محمد حسین ذاکر
🔻پردهٔ اول:
🔸 جایگاه شناخت امام هر عصر و زمان
🔹 امام حسین علیه‌السلام بر قومش خارج شد. آن‌گاه فرمود: "ای مردم! همانا خداوند -که یادش بزرگ باد!- بندگان را جز برای آن‌که او را بشناسند، نیافرید؛ تا زمانی که او را شناختند بندگی‌اش کنند؛ وقتی بندگی‌اش کردند با این کار از بندگی غیر او بی‌نیاز شوند.
🔹 مردی از میانهٔ مجلس پرسید:
ای فرزند پیامبر (ص) پدر و مادرم به قربانت! [این] شناخت خداوند چیست؟
فرمود: معرفت خداوند این است که مردمِ هر روزگاری امام زمانشان که اطاعتش بر آنان واجب است را بشناسند. (یعنی یگانه راه شناخت خداوند متعال شناخت و تبعیت از امام زمان است.) (۱)
🔻پردهٔ دوم:
🔸 با امام زمانشان چه کردند؟
🔹 ابن عباس در میان مردم درحال صحبت بود. امام حسین علیه‌السلام نیز در گوشه‌ای نشسته بودند. ناگهان نافع‌بن ازرق به سوی او برخاست و خطاب به ابن عباس گفت:
ای فرزند عباس! [به جای آن‌که] دربارهٔ مورچه وشپش فتوا دهی، پروردگارت را برایمان توصیف کن!
🔹 ابن عباس که در گوشهٔ مجلس، امام حسین علیه‌السلام را می‌دید و با حضور ایشان به خود اجازه سخن در این خصوص نمی‌داد، سر را به زیر افکند و سکوت کرد.
🔹 امام علیه‌السلام خطاب به نافع فرمود:
ای فرزند ازرق! بیا به سوی من! [ تا برایت معرفت خداوند را توضیح دهم.]
ابن ازرق خطاب به امام زمانش عرض کرد: با تو نبودم [که بخواهی پاسخم دهی!!] ... (۲)
(۱) علل‌الشرائع: ج۱، ص۹
(۲) التوحید: ص۸۰
